Margriet Hermans heeft met haar autobiografie 'Vele Levens' haar eigen boekje opengedaan. De zangeres en Open Vld-politica is inmiddels 55 en vond het tijd een en ander te onthullen.

Wiet, lsd en codeïne
Dat ze in de jaren zestig wiet rookte, lsd slikte en gretig deelnam aan de vrije liefde. Dat ze verslaafd raakte aan codeïne en een zelfmoordpoging ondernam. Terloops spaart ze ook de kopstukken van haar eigen partij niet: Karel De Gucht vindt ze een "arrogante zak" en ze neemt het Guy Verhofstadt kwalijk dat hij nooit een ernstig gesprek met haar voerde. Dat lezen we allemaal in Dag Allemaal.

"Meisje zijn, dat heeft me nooit gelegen. Ik ben geen typische vrouw", laat Margriet weten, alvorens in de haar typerende bulderlach te ontsteken. Het interview in DA is doorspekt met (lacht), maar we zullen dat hier achterwege laten.

Zelfmoordpoging
Margriet sukkelde in een depressie toen ze de dertig naderde. "Ik was achtentwintig en woog honderd achtenvijftig kilo. Met mijn vriend klikte het niet, ik woonde in een huis waar ik niet gelukkig in was en mijn job als lerares gaf me ook al geen voldoening. Ik kreeg een depressie, ik wilde niet meer op die manier verder leven. Op een avond heb ik een handvol pillen ingenomen en ben ik ingeslapen. Blijkbaar waren het er niet genoeg, want 's anderendaags werd ik gewoon weer wakker. Maar wel met een andere ingesteldheid. Ik was ervan overtuigd: 'Ik geraak hier uit'".

Cannabis en hasj eten
In de jaren zestig pafte Margriet ook regelmatig een joint. "Ik zat toen in een milieu waarin veel mensen aan de drugs zaten. Eén keer heb ik lsd genomen. Jongens, daar geraakte ik zo fucked up van dat ik dacht: 'Dit nooit meer'. Aanvankelijk was het nochtans plezant, ik zag de mooiste kleuren, maar het ontaardde in een nachtmerrie van waanbeelden. Ik hield het bij cannabis en hasj. Zelfs toen ik gestopt was met roken, gebruikte ik het nog. Dan at ik het gewoon op. Dat werkte even goed".

Fles hoestsiroop per dag
"Ik was niet verslaafd aan cannabis, maar wel aan de codeïne die in hoestsiroop zit, twee jaar lang. Ik dronk een flesje per dag. Ik denk dat ik alle apothekers in een straal van twintig kilometer rond Turnhout weet liggen. De ene week haalde ik mijn flesjes hier, de volgende week daar. Die codeïne bezorgde me een ongelooflijk gelukzalig effect, tot ik het opbiechtte aan mijn huisdokter. Hij zei: 'Meisje, je bent jezelf aan het drogeren'. Dat opende mij de ogen".

Vrijblijvende seks
Gevraagd of ze veel sekspartners heeft gehad, antwoordt Margriet: "Best veel, vooral als ik op reis in was in het buitenland. Meestal duurde dat maar een weekend en daarna zag ik die persoon nooit meer. Het waren de sixties, zo ging dat toen. Make love, not war, dat heb ik in de praktijk gebracht. Alles kon, met vrienden naar het strand, een glaasje wijn drinken en eens goed van bil gaan. Onbekommerde jaren waren dat, zalig".

Geen vrouw in top Open Vld
Over naar de politiek. Het ligt Margriet zwaar op de maag(ring) dat er geen vrouwen zitten in de top van haar partij, Open Vld. "Verhofstadt is de koninginnebij en daar zwermen de honingbijen Somers, Dewael en De Gucht omheen. Ik blijf het jammer vinden dat daar geen vrouw in past. Ik heb het geprobeerd, toen ik me kandidaat stelde als partijvoorzitter. Maar ik was realistisch genoeg om te weten dat ik het toen niet ging halen. Het zijn alleen de kneedbare mannetjes die voor zo'n positie in aanmerking komen".

Nooit ernstig genomen door Verhofstadt
In haar boek schrijft ze dat ze haar partijbroeder Karel De Gucht "een arrogante zak" vindt, "wat niet wegneemt dat hij een zeer bekwaam politicus is". Ze betreurt het ook dat Guy Verhofstadt haar nooit ernstig nam. "Hij heeft nooit eens gevraagd: 'Margriet, wat vind jij nu van dit of van dat?' Ik overleg wel met zijn broer, Dirk, en ik merk dat hij mij meer au sérieux neemt".