Johan Boskamp: “Vroeger at ik soms drie keer per dag op restaurant”

Normaal gezien zou Johan Boskamp aantreden in het nieuwe seizoen van De Slimste Mens, maar een bloedklonter en bijhorende spoedoperatie gooide roet in het eten. Gelukkig HUMO wist hem wel te strikken voor de zeven hoofdzonden, waarin hij honderduit vertelt over vrolijke en minder vrolijke dingen.

Boskamp sukkelt een beetje met zijn gezondheid. Hij heeft een kunstheup en een -knie, heeft intussen al twee stents in zijn hartaders, kreeg een hernia en nu is er die bloedklonter. Gedeeltelijk door zijn gewicht, beseft hij zelf. “Frieten, kroketten, frikandellen... Ik eet zelfs als ik geen honger heb. Gewoon, voor de gezelligheid. Al eet ik nu niet zo veel meer dan toen ik voetballer was, alleen verbrandde ik het toen op training. Je had ook dat gezeik niet van wat je wel en niet mocht eten: je at wat je voorgeschoteld kreeg. Als speler woog ik tussen de 78 en 80 kilogram, maar dat zijn er later een pak meer geworden. Het gebeurde dat we om vijf uur op restaurant gingen, maar er om elf uur nog zaten en nóg een keer aten. Soms wel drie keer per dag. Belachelijk. Een schánde, eigenlijk.”

Intussen probeert hij er wel wat aan te doen. “Ik had het karakter van een tuinslang. Tot ik afgelopen zomer weer op mijn flikker kreeg van m’n dokter. Op vakantie met mijn kleinkinderen in Spanje drong het ineens tot me door. Van de ene op de andere dag ben ik overgeschakeld op twee boterhammetjes ’s ochtends, terwijl ik normaal bij wijze van spreken een brood opvrat. Gedaan ook met restaurantbezoekjes na zes uur ’s avonds. In tweeënhalve maand tijd verloor ik 23 kilo. Door die hernia kan ik nu even niet steppen, maar ik hoop dat ik het volhoud. Vroeger gaf ik het na een paar maanden op en kwamen er zó weer 10, 15 kilo bij.”

Als het over gramschap gaat, heeft hij het even over de dood van zijn vrouw. “Ik was de grootste smeerlap en Jen had nooit iemand iets misdaan, maar zij werd mij wel afgenomen. Zij was het mooiste in mijn leven. Die woede... dat kruis op haar kist, dat móést eraf! Ik dacht dat ik ze in het voetbal zou kwijtgeraken, maar dat was niet zo. Het heeft vijf jaar geduurd voor het beter was.”