Lou Reed (71) overleden

Rockpioneer en -legende Lou Reed is op 71-jarige leeftijd overleden.
Reed was samen met John Cale frontman van cultgroep The Velvet
Underground en bouwde ook solo een indrukwekkende carrière uit. De
doodsoorzaak werd niet meegedeeld maar in mei onderging Reed een
levertransplantatie.
Het overlijdensbericht verscheen op de website van het Amerikaanse muziektijdschrift Rolling Stone.
Reed
was samen met John Cale het gezicht van de uitermate invloedrijke
rockgroep The Velvet Underground. Hij kende nadien ook een succesrijke
solocarrière, met hits als 'Walk on the Wild Side' en 'Perfect Day'.
Legendarische doorbraakgroep Lewis
Allen 'Lou' Reed werd op 2 maart 1942 in Brooklyn als zoon van joodse
ouders geboren. De oorspronkelijke familienaam was Rabinowitz. Al op
jonge leeftijd raakte hij verslingerd aan rock-'n-roll en
rhythm-and-blues. Zijn eerste plaat maakte hij met The Jades.
De
grote doorbraak kwam er met The Velvet Underground, die tot de dag van
vandaag heel wat bands inspireren en beïnvloeden. De eerste bezetting
bestond uit Lou Reed, John Cale, Sterling Morrison en drummer Angus
MacLise. Die laatste verliet de band al voor het eerste optreden op 11
december 1965 op de Summit High School in New York. Hij werd vervangen
door Maureen Tucker.
De avant-gardistische groep werd al snel
erg invloedrijk. Via Andy Warhol kwam ook model Nico als zangeres bij
The Velvet Underground. Reed zag dat niet meteen zitten, maar later
werden de twee zelfs even een koppel. Reed verliet de band in 1970,
waarna hij solo ging.
Solosucces In 1972 zag
het legendarische album 'Transformer' het licht, dat werd geproduceerd
door David Bowie en Mick Ronson. Reed verwierf meteen bekendheid bij een
veel breder publiek, onder meer dankzij de hit 'Walk on the Wild Side',
een song over homo's en transseksuelen ('and then he was a she'). Ook
met 'Perfect Day' had Reed een hit te pakken, die in de jaren 90 nog
eens herontdekt werd.
Reed ontwikkelde in de jaren zeventig een
theatraler imago, dat aansloot bij de glamrock uit die periode. Hij
droeg zwartlederen kleding, spijkerhalsbanden, bleekte zijn kortgeknipte
haar en trad op met een lijkbleek geschminkt gezicht.
Nog in de
vroege seventies kwam Reed met het fantastische 'Berlin', over een aan
drugs verslaafd koppel. Er staan pareltjes op als 'Caroline Says I',
'Carlone Says II' en 'How do you think it feels'. Reed kampte zelf ook
met een drugs- en alcoholverslaving.
'Metal Machine Music' uit
1975 is wellicht zijn beruchtste en meest experimentele album. De
dubbelaar staat vol langdurige gitaarsolo's en bulkt van de feedback.
Kortstondige reünie In
de jaren tachtig waagde Reed zich op 'The Blue Mask' met succes aan
liefdesliedjes. Een klein decennium later bracht Reed eerst zijn
politiek editoriaal New York uit (1989) en een jaar later samen met John
Cale het beklijvende 'Songs for Drella', een ode aan de in 1987
overleden Andy Warhol (Drella was diens bijnaam). Het was toen twintig
jaar geleden dat Reed en Cale nog eens hadden samengewerkt. 'I would
have pulled the switch on her myself', zingt Lou Reed onder meer over de
vrouw die op Warhol had geschoten om hem te doden.
The Velvet
Underground kwam daarna kortstondig weer bijeen maar de geplande tournee
in de VS werd afgelast wegens - opnieuw - onenigheid tussen de genieën
Cale en Reed. In 1996 trad de band toe tot de Rock and Roll Hall of
Fame. Datzelfde jaar overleed Sterling Morrison.
Kritiek op Metallica-project Reed
was geen vrolijke Frans. Op 'Magic and Loss' ging hij weer de
zwaarmoedige toer op. In 2000 kreeg hij, na het geflopte 'Set the
Twiligth Reeling' uit 1996, weer lof voor 'Ecstasy'. In 2003 werd de
dubbelaar 'Raven' uitgebracht, een poëtische selectie van het werk van
Edgar Allan Poe.
Op 12 april 2008 trouwde Reed met
multimediakunstenares Laurie Anderson. Zijn laatste album werd op
gemengde kritiek onthaald. Het was een samenwerking met Metallica en was
getiteld 'Lulu'. Het werd gereleased op 31 oktober 2011.
Lou
Reed werd in 2003 al eens doodverklaard op de radio. Toen bleek het een
belachelijk misverstand. Dit keer klopt de doodstijding - helaas - wél.
RIP Lou Reed.
|